Στα τέλη του 19ου αιώνα, η υπό τουρκική κατοχή Μακεδονία και οι ελληνικοί πληθυσμοί της υποφέρουν διπλά, μιας και οι βούλγαροι κομιτατζήδες δρουν στην περιοχή παράλληλα με τις τουρκικές δυνάμεις. Ο Παύλος Μελάς (τον υποδύεται ο Λάκης Κομνηνός), μέλος της Εθνικής Εταιρείας από τα χρόνια του στην Σχολή Ευελπίδων, αποφασίζει το 1904 να αναλάβει την ηγεσία του αγώνα στη Μακεδονία. Μαζί με τους άνδρες του θα φέρουν σε πέρας τρεις αποστολές, αλλά στο τέλος θα παγιδευτούν, κατόπιν προδοσίας, και ο Μελάς θα σκοτωθεί στο χωριό Σιάτιστα.

Ζητείται πολιτικός μηχανικός ή αρχιτέκτονας (ΠΕ ή ΤΕ) για συνεργασία σε τεχνικό γραφείο στη Θεσσαλονίκη με εμπειρία τουλάχιστον 3 ετών (μελέτες, επιβλέψεις, αυθαίρετα, ΠΕΑ, εκτιμήσεις ακινήτων, καταστήματα).

Υπάρχουν αμέτρητα πράγματα, που με εκνευρίζουν σ’ αυτή τη φάση της ζωής μου. ΟΚ, αυτό δεν είναι κάτι καινούριο, με την παλιοκατάσταση που βιώνουμε τα τελευταία δέκα χρόνια. Αλλά ανάμεσα στα πολλά υπάρχουν και κάποια, που είναι παντελώς αδύνατο να ανεχτώ.Όταν τα ακούω, όταν τα βλέπω -πόσο μάλλον όταν μου συμβαίνουν- νιώθω σαν να διαπερνά ένα σουβλί το μάτι μου. Είναι εκείνη η αμετροέπεια, που έχει κολλήσει σαν βδέλλα στο στόμα του καθενός γλίτσα, που αποτελεί μέρος του κοινωνικού, εργασιακού, ενίοτε φιλικού ή και γκομενικού περιβάλλοντος.

Οι άνθρωποι είμαστε πολύ περίεργα όντα. Πηγαίνουμε εκεί, που δε μας καλούν, ακολουθούμε αυτούς, που μας λένε ψέματα, αγαπάμε όσους μας πληγώνουν, κάνουμε τα απαγορευμένα, πασχίζουμε για ανέφικτους στόχους, επιβαρύνουμε την υγεία μας, τρώμε τον Αγλέορα και μετά δίνουμε ένα σκασμό λεφτά για να αδυνατίσουμε, πιστεύουμε σε έναν ηθικό κώδικα και δεν τηρούμε τίποτα από όσα αυτός προστάζει, βρίσκουμε αμέτρητους τρόπους να καταστρέψουμε τη γη, που μας φιλοξενεί... και δε θα τελειώσω ποτέ, αν συνεχίσω, διότι είναι αμέτρητες οι ανοησίες μας.

Είμαι θεατρόφιλη. Χρόνια τώρα. Η πρώτη παράσταση που παρακολούθησα θα ήταν κάπου στα 6 ή 7, δημοτικό. Και από εκεί μου ’μεινε η πετριά. Ηθοποιός δεν έγινα -ήθελα μετά μανίας να αλλάξω τον κόσμο με την πένα μου, να γίνω δημοσιογράφος- αλλά το θέατρο παρέμεινε μία από τις διαχρονικά ατελείωτες αγάπες. Βέβαια, σε όλα αυτά τα πολλλλά χρόνια που παρακολουθώ, έχουν υπάρξει θεάματα, που θα ήθελα με κάποιον μαγικό τρόπο να διαγραφούν οριστικά από τη μνήμη μου -λοβοτομή ίσως;;- και άλλα, που δε μου φτάνουν δυο ζωές να βλέπω ξανά και ξανά και ξανά ...Για ένα τέτοιο, θα σας μιλήσω ευθύς αμέσως.

Στα πολύ παλιά τα χρόνια, σε ένα βασίλειο πολύ μακριά από εδώ, ζούσε ένας βασιλιάς τόσο ισχυρός, που τον έτρεμαν ακόμα και οι Θεοί. Κι όμως, ο ίδιος ένιωθε μια ανεξήγητη αδυναμία μπροστά στα καθημερινά προβλήματα, που –για να λέμε την αλήθεια- τις περισσότερες φορές δεν ήταν και αμελητέα. Μάλιστα, όταν ένιωθε έτσι, γινόταν τόσο κυκλοθυμικός, που την πλήρωναν οι υπήκοοί του.

Όλο το τελευταίο διάστημα τα ΜΜΕ έχουν κατακλυστεί από προωθήσεις μηνυμάτων για τις επικείμενες εκλογές. Και αναρωτιέμαι, αλήθεια δεν βρίσκουν κατιτίς διαφορετικό, ουσιαστικό και ενδιαφέρον να παρουσιάσουν. Λοιπόν, αν το ψάχνετε κι εσείς …το βρήκατε! Στο λεπτό! Το Σάββατο 18 Μαίου 2019 σας προτείνουμε να βρεθείτε στον Πολυχώρο WE, στη Θεσσαλονίκη, για μια εξαιρετική μουσικοχορευτική παράσταση, που διοργανώνεται από το Σωματείο Φίλων ΑμεΑ «Δράση για το κάτι άλλο». Ορισμένα από το πιο γνωστά καλλιτεχνικά σχήματα της Θεσσαλονίκης θα πλαισιώσουν την εκδήλωση, όπως οι Dance and the Mind, The Speakeasies Swing Band, Swing Academy, Paranaue, Λάργκο και Βουκολική Διαταραχή.

Η Ζυρίχη, μεγαλύτερη πόλη της Ελβετίας, είναι ένας προορισμός μοναδικός, πόλη γραφική, ανεπιτήδευτα όμορφη, ξεχωριστής αρχιτεκτονικής και απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς. Αν και η Ζυρίχη συγκαταλέγεται στους ακριβούς ταξιδιωτικούς προορισμούς, ωστόσο υπάρχουν αρκετά αξιοθέατα δωρεάν ή με χαμηλό αντίτιμο, όπως η πανέμορφη γραφική περιοχή Lindenhof που προσφέρει θέα που κόβει την ανάσα, η θέα από την πλατεία Polyterrasse, η οποία σφύζει από ζωή, στην Πολυτεχνική Σχολή της Ζυρίχης -μπορείτε να φθάσετε εκεί με το τελεφερίκ, το δημοφιλές Polybahn-, το ωραιότερο πανόραμα της πόλης από τον πύργο της προτεσταντικής εκκλησίας Grossmünster και φυσικά μην παραλείψετε μια βόλτα περιμετρικά της λίμνης της πόλης, ειδικά κατά τη διάρκεια του ηλιοβασιλέματος, κ.α.

Μπορεί να διανύουμε έναν από τους ωραιότερους μήνες του χρόνου, να βρισκόμαστε στην καρδιά της άνοιξης και η πλάση να βιώνει ανθισμένη το θαύμα της γέννησης, όμως για μερικούς από εμάς όλο αυτό φαντάζει …εφιάλτης. Κι όχι επειδή δεν απολαμβάνουμε το Μάιο, τα λουλούδια, τη γύρη και την πρασινάδα! Αλλά επειδή ακόμα και μια απλή βόλτα μπορεί να καταλήξει στα επείγοντα. Αιτία; Οι αλλεργίες, φυσικά!

Το Πάσχα μας αποχαιρέτησε ήδη, αλλά οι διακοπές όχι! Όσοι από εσάς θέλετε να εκμεταλλευτείτε ένα τριήμερο, σε βουνό ή θάλασσα, μπορείτε να επιλέξετε από τους παρακάτω κοντινούς στη Θεσσαλονίκη προορισμούς και …να πιάσετε το Μάη!

Διανύοντας τις τελευταίες ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας και πριν την κορύφωση του Θείου Δράματος, συνηθίζουμε να ακολουθούμε τα πατροπαράδοτα έθιμα και σήμερα, Μεγάλη Πέμπτη, να βάφουμε κόκκινα αυγά. Πόσοι από εμάς άραγε ξέρουμε το λόγο; Υπάρχουν τουλάχιστον τρεις παραδοχές για τα κόκκινα αυγά, τα οποία φυσικά και συμβολίζουν το αίμα του Ιησού Χριστού.

Δε χωράει ανθρώπου νους την καταστροφή που υπέστη ένα από τα μεγαλύτερα πολιτιστικά κληροδοτήματα της ανθρωπότητας. Ο καθεδρικός ναός της Παναγίας των Παρισίων, η Notre Dame, που παραδόθηκε στις φλόγες πριν δύο ημέρες (15/4/2019) αμέσως μετά το πέρας των εργασιών ανακαίνισής του, θα χρειαστεί τουλάχιστον πέντε χρόνια και περίπου ένα (1) δισεκατομμύριο ευρώ, προκειμένου να επανέλθει στην πρότερη κατάστασή του… και ίσως –μοιραία– αυτό να μην είναι εφικτό.